travellady.reismee.nl

Alle begin is moeilijk

Nou, lekker begin! Had ik gisteren mijn ziel en mijn zaligheid in het eerste verhaal gelegd: pats weg! Ik had geen zin om weer helemaal opnieuw te beginnen. Volgens mij kwam het door gedonder met het invoegen van foto’s. Dat doe ik dus nu maar even niet. Dat probeer ik later wel.

Dus gisteren om 8.05 uur vloog ik van Eindhoven naar luchthaven Hippocrates op Kos. (H. Is hier geboren en dat zullen we weten ook!!!) omdat er om die tijd nog geen treinen uit Den Bosch naar Eindhoven reden was Ans zo lief om mij weg te brengen. Het afscheid was heel verdrietig. We zijn dan ook maar zo snel mogelijk ons weegs gegaan :-( Bij het inchecken had ik voor stoel 13(!!!!!) F gekozen en ja hoor de andere twee bleven onbezet ;-) Het was 3 uur vliegen. Vanuit de lucht kon ik prachtig de andere eilanden van de Dodekanesos groep zien. Ik ben benieuwd hoeveel en welke ik de komende weken ga bezoeken. Dodeka betekent in het Grieks 12. Bij aankomst leek het wel of ze enorme hete föhnen op het platform hadden geïnstalleerd, zo heet was de wind. Ik had er voor gezorgd dat ik opgehaald werd en naar mijn hotel werd gebracht. Er stond keurig een mijnheer op mij te wachten. Het was ongeveer een half uur rijden naar mijn hotel Olympia. Midden in de oude stad van Kos. Onderweg kon ik het landschap in mij opnemen. Terwijl de haren bijna van mijn hoofd vlogen (de bolide had geen airco!) zag ik veel overeenkomsten met Spanje: azuurblauwe zee, kale dorre stukken, uitbundige bougeainville, cactussen, oleanders enz. Maar ik zag ook dingen, die je alleen in Griekenland tegenkomt: uiteraard de typische Griekse letters. Het was even puzzelen, maar toen kon ik ze weer lezen. En die schattige ikonostaties langs de kant van de weg. (Kleine kapelletjes, ongeveer 70 cm. hoog met een heiligen beeldje erin en kaarsjes en bloemetjes ervoor.) en natuurlijke flarden van die heerlijke Griekse muziek, die uit de taverna’s klonk, waar we langs scheurden.

‘sMiddags een beetje rondgedwaald. Kos stad is echt een beeldig stadje, prachtig gelegen rondom een cirkelvormige baai. Je breekt er je nek over de archeologische plaatsen. Sommigen worden mooi gerestaureerd, maar het is ondoenlijk om dat met alles te doen. Het zijn er te veel en waarschijnlijk niet allemaal even interessant. Ik sprak met een meisje, die op zo’n “heilige” plek haar honden uitliet. Op mijn vraag of dat wel mocht zuchtte ze:”ach, ze hebben hier drie scherfjes gevonden en noemen ze het meteen een archeologische plaats!!!!”

In 1932 is hier de laatste alles verwoestende aardbeving geweest. Er stond bijna niets meer overeind. Het eiland hoorde toen bij Italië en die zijn de boel weer gaan herbouwen. Heel mooi moet ik zeggen. Wat zo leuk is dat je hier van alles vindt: romeinse villa’s met prachtig overgebleven fresco’s en mozaïek vloeren, een heuse minaret (de moskee is verwoest) een synagoge, een hamam een byzantijnse kerk en dat alles op loopafstand te bekijken.

Na een lekkere cocktail ben ik weer even naar het hotel gegaan, want het was gewoon te heet om door de stad te slenteren.

Ja en toen was het rond 20.00 uur: etenstijd! (Het is hier trouwens een uur later) Maanden geleden had ik al eens bij mijn notities de naam van een restaurantje opgeschreven. Ik weet niet meer hoe ik er aan ben gekomen, maar ik besloot er toch naar op zoek gegaan. Het heet: Nooit op zondag. Gewapend met mijn Google maps kon ik het moeiteloos vinden. Het lag in de oude stad, maar op een plek achter de toeristenfuiken met hun doorsnee eten en schreeuwerige muziek. Het was een droomplek! (Als het goed is hebben jullie de foto’s ervan gezien) Het was even slikken toen ik daar in mijn eentje plaats nam op die typisch krikkemikkige Griekse stoeltjes. Maar, het was zo leuk, want er zat al een echtpaar, die mij langs hadden zien lopen met mijn telefoon in de aanslag. Die vrouw kwam meteen naar mij toe en zei dat zij en haar man op dezelfde manier daar waren gekomen en ze raadde me wat gerechten aan. Nou dat was een leuke binnenkomer natuurlijk. Vlak daarna kwam er naast mijn tafeltje ook een vrouw alleen zitten. Dat was Isabelle. Ze was Griekse met een Nederlandse moeder. Ze vroeg of ik bij haar kwam zitten en zodoende hebben we tijd zitten kletsen. Heel gezellig en heeeeerlijk!

Het is echt ongelooflijk, maar je hebt zo contact met iedereen. Ik babbel maar een end heen!

Wat ik vandaag heb beleefd vertel ik vanavond. Als het allemaal klopt ga ik vanavond naar iets heeel leuks! Wordt vervolgd.

Bedankt voor jullie reacties! Ik vind dat errug leuk!


Reacties

Reacties

rita

marianne.
geweldig dapper dat je dit zo in je eentje doet. gelukkig pakt het tot nu goed uit. ga zo door.
liefs, rita

Paulien

Zoals altijd: ik geniet mée! Ga zo door, ben benieuwd naar het vervolg!
Liefs

Neel

Geweldig hoor.

Suus

Heerlijk liggend op een bedje in de zon op Capri lees is de vakantie met u mee. Ben nu al benieuwd naar wat u vanavond gaat doen. Veel plezier?

Carla

Geweldig Marian, wat je al in 1 dag hebt gezien en meegemaakt en dit is pas het begin, dus dat kan nog wat worden.

Compliment voor je leuke schrijfstijl en omschrijving van alles wat je ziet en meemaakt. Als je weer terug bent, kun je zo een boek gaan schrijven.

Nog een heel fijne voortzetting van je reis en ben al weer benieuwd naar je volgende verslag ??

Joke Niestadt

Goed zo, je hebt het leuk. Fijn hè dat je zo snel contact legt als je alleen bent. Kijk al uit naar je volgende stukje. En natuurlijk de foto’s.

Mariet

Wat een belevenissen!
Fijn dat je meteen contact hebt.
Gelukkig weet je al een heleboel over Griekenland.
En de hitte, die is toch intenser nog dan in Spanje.
Geniet met volle teugen. Tot je volgende verhaal.
Groetjes.

nanda

Wat een goed begin! Stoer en dapper!

Irca

Wat een leuk verhaal, maar dat het afscheid van Ans moeilijk was kan ik mij voorstellen.
Maar geniet maar lekker Ans zal ook genieten van jou verhalen.
Liefs Irca

Sanne

Mooie cliffhanger!! Spannend hoor!

Ina

Wat een positief begin van je onderneming, mMarianne.
Dat het afscheid nemen van Ans voor jullie beiden moeilijk was, is natuurlijk heel begrijpelijk.
Na 25 jaar met z’n viertjes deze mooie reizen te hebben gemaakt en nu, na het overlijden van Jan en het erge ziek zijn van Frans, alleen deze onderneming aan te gaan vind ik dan ook erg dapper.
Maar ben er van overtuigd dat je heel fijne weken krijgt, waarbij er vast ook wel een traantje zal vallen.
Liefs van Ina

Monique

Ha Mop
Wat een gaaf verhaal!! Net op reis en meteen al leuke contacten. Dat gebeurt natuurlijk veel sneller als je alleen reist. Dat belooft nog wat ...... Je komt terug met een vernieuwde Griekse vriendenkring. Met jouw temperament is dat geen probleem. Het goed hebben met jezelf is ook een kunst en zo te horen is dat tot nu toe uitstekend gelukt. Geniet nooit met mate.
Dikke zoen
Monique

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!