Nice Nysiros

Vandaag ben ik aangekomen in Nysiros. Ik moet jullie eerlijk bekennen dat ik er nog nooooit van gehoord had. Maar bij de voorbereiding van deze reis dook deze naam op en toen het woord vulkaan viel wist ik meteen dat ik daar naartoe wilde. Het ligt op een uur varen van Kos. Vandaar dat er bij de haven hordes mensen stonden, die een dagje Nysiros gingen doen. Ik had dat al voorzien, omdat we zoiets al eerder hebben meegemaakt toen we naar Tabarca gingen. Ik heb 2 nachten geboekt in een schattig hotelletje op 50 meter van de haven. Ik ging dus rustig koffiedrinken en zag dat iedereen in de gereedstaande bussen werd gepropt. Na 8 minuten was iedereen verdwenen! Als de laatste boot in de middag is vertrokken, keert de rust weer. En zo geschiedde! Eerst de koffer naar het hotel gebracht, want het was nog te vroeg om in te checken. (11.00 uur) Daarna een eerste verkenning. Waar de boot aankomt is ook meteen de hoofdstad van het eiland: Mandraki. Nou ja stad, een dorpje dus. Maar zooooooo Grieks, zoooooo sfeervol met allemaal kleine kronkelige straatjes versierd met mozaïeken van zwarte en witte kiezelsteentjes. Hele kunstwerken zijn erbij. Met dieren, bloemen en geometrische figuren, overal bloemen en........ katjes overal katjes in allerlei soorten en maten. Ik ben al op heel veel eilanden geweest, maar dit dorpje komt toch wel in de top 3! De reden waarom iedereen hier naartoe wil is de vulkaan. Met zo’n tour krijg je een half uurtje de tijd om in de krater te lopen en dan moet je weer wegwezen. Dat ga ik dus niet doen. Ik ga morgen, als de hordes zijn vertrokken. Ik heb weer een auto gehuurd. Ik ga eerst naar andere dorpjes en dan na 3 uur naar de vulkaan. Langs de zee zijn allemaal enige taverna’s met echt Grieks eten, maar ik vraag me af hoe die eigenaren de kost moeten verdienen. Die dagjesmensen zijn tegen etenstijd al lang weer vertrokken. Ik heb net gegeten in een beeldig restaurantje. We zaten daar met 5 mensen. En dat zag ik ook bij de andere taverna’s. Het is hier minder heet dan op Kos. Er is meer wind. Ik zit nu te schrijven op mijn balkonnetje waar ik net de zon onder heb zien gaan. Er staat een klein briesje. Ik verheug me op morgen!

Kriskraskos

Zo, ik kom net terug in mijn hotel. Het was weer een bloedhete dag. Maar de afgelopen 2 uur waait er een koel windje. Heeeerlijk! Ik heb al in een taverna gegeten, veel te vroeg voor Griekse begrippen natuurlijk, maar ja ik stierf van de honger. Het was zo apart: ik liep door de smalle straatjes naar mijn hotel en de muren straalden nog zoveel warmte uit. Ik heb nog nooit een stad meegemaakt waar zoveel archeologische plekken zijn. De oudste resten stammen uit 2000 vóór Christus. Toen liepen wij nog in dierenvellen rond toch??? Wat zich hier toch allemaal heeft afgespeeld, ongelooflijk! Het eiland hoort pas sinds 1948 bij Griekenland. Daarvoor is het zo’n beetje door iedereen bezet.

Vandaag heb ik een auto gehuurd om het hele eiland wat beter te bekijken. Ik wilde eigenlijk een cabrio huren, maar het was zo heet, dat ik dan toch steeds de kap dicht had moeten doen. Zonde van het geld! Os bin suunig!!!!! Dus stapte ik in mijn mini Skoda. Ik had vantevoren de “places of interest” op Google opgezocht. Maar daar werd ik zo misselijk van al die toeristen, die de schattige stadjes totaal verpesten met altijd maar weer die onvermijdelijke souvenirswinkeltjes met spullen, waar niemand op zit te wachten! Ik heb mijn navigatie uitgedaan en ben gewoon weggetjes ingeslagen, die niet eens op de kaart stonden. Nou is het zo dat er eigenlijk maar 1 hoofdweg op het eiland is. De rest van de wegen takken daarvan af. Die hoofdweg is prima te berijden, maar de rest?................. De eerste paar honderd meter was prima, maar voor de rest had je eigenlijk een tank nodig met rupsbanden. Dus dat was veel hobbel de bobbel. Maar oh, wat is het dan toch heerlijk om in zo’n dorpje van niks in het kafenion neer te strijken voor een mierzoete Griekse koffie met 5 centimeter drab onderin! Ik kon weer goed mijn Grieks ophalen. Ja, in het begin zei ik nog steeds si en no en knikte ik ja als het nee moest zijn!! Hilarisch! Een soort Zorba vroeg of ik nog een koffie wilde en ik knikte van nee. Even later stond er weer zo’n bak drab voor mijn neus. Oh ja:nee knikken is in het Grieks ja! En ja knikken is nee!!! Hilarisch toch! Onderweg kwam ik langs een traditioneel huis. Er was niemand. Er kwam een vrouw het erf oplopen. Haar man was geboren in dat huis. Geweldig om te zien! De hele familie met opa en oma in 1 kamer, waarin gekookt, geslapen en gegeten werd. Ik had daar nog wel uren kunnen blijven! Wat een sfeer! Ik kwam ook nog langs een werkende graanmolen. Jullie kennen die molens waarschijnlijk wel van de plaatjes van Mykonos met al die zeiltjes. Het principe is natuurlijk hetzelfde als onze Hollandse molens.

Morgen verlaat ik Kos. Ik vaar dan naar het tweede eiland van mijn reis: Nysiros. Het is ongeveer 1 uur varen. Het is een eilandje van niks. Eigenlijk een slapende vulkaan, die een beetje wakker is! Alleen zijn er nog steeds werkende geysers en het schijnt er vreselijk naar zwavel te ruiken, net als op Solfetare bij Napels. De grond is er bloedheet. Ik hoop dat mijn sandalen het houden! De krater is 4 kilometer in doorsnee. De grootste krater in Europa! We gaan het allemaal meemaken!

Tot morgen!

P.S. volgens mij is het uploaden van de foto’s nu gelukt. Ik moet dat een voor een doen. (Pfffffff! Geduld !!!!!!) Kunnen jullie ze zien? Laat het even weten. Als het niet lukt, stop ik met fotograferen. Ik heb er zelf geen enkele behoefte aan. De herinneringen zitten in mijn hoofd. Natuurlijk vergeet je dan veel, maar dat vind ik niet erg.

Vervolg

Nou dat was toch wel een mooie cliffhanger vanmorgen he? Wat zou ze gaan doen vanavond?????? Ik ben vanmorgen eerst met een hop on hop off bus geweest om een beetje een indruk te krijgen van de buitengebieden van Kos Stad. Het was niet bijster interessant. Je kwam langs een gezondheidscentrum waar Hippocrates ook heeft gewerkt. Om het goed te zien moest je uitstappen en anderhalf uur later weer een andere bus nemen om verder te gaan. Ik ken die plekken: alleen een hoop stenen verder niks en het was zooooo heeet! In die bus verschroeide je ook bijna. Het was zo’n open bus en om 10.00 uur brandde de zon al onbarmhartig op onze bollen. Daarna maakte hij nog een stop bij een van de prachtige stranden. Daar kon je ook voor anderhalf uitstappen. Maar er is geen greintje schaduw, dus dat heb ik niet gedaan. Daarna een broodje gescoord en een siëstaatje gehouden op mijn koele kamer (airco) Gisteren had ik op de kaart van de stad gezien dat er een openlucht bioscoop was. Ik ben toen gaan kijken welke film er draaide. Wat denk je? Het vervolg op Mamma Mia 1!!! De film begon om 20.00 uur. Om 18.30 uur heb ik weer op een fantastische plek gegeten. Ik was langs het strand gelopen een beetje bij het drukke gekkenhuis vandaan en jn de buurt van de bioscoop. Daar was een enige taverna direct op het strand. Ik heb eerst een lekkere cocktail genomen (sex on the beach! Wauw! Dazzling) en toen een Grieks/Italiaanse pizza met feta kaas. Hij was superlekker en dan op zo’n plek met het kabbelende water aan mijn voetjes. Super. Maar ondanks dat heb ik even flink zitten snikken. Dat je het op dat moment met niemand kan delen vind ik zo’n gemis! Ik weet niet of ik daar ooit aan zal wennen. Maar goed, ik heb mezelf weer bijelkaar geraapt en ben naar de bios gegaan. Zo leuk allemaal stoeltjes in de open lucht met tafeltjes ertussen waar je je consumptie op kunt zetten. De film was enig! Net als bij de eerste film is het verhaaltje heel dun, maar het gaat om die muziek van Abba. Ik word daar zo blij van! En natuurlijk speelt het weer op een Grieks eiland, dus hoe leuk is dat? Ik zit precies in die sfeer!

Morgen ga ik het eiland onveilig maken met een huurauto. Die wordt morgen om 10.00 uur voorgereden. Het eiland is maar klein en er zijn maar een paar wegen. Dus in een dag kan ik dat allemaal wel bekijken.

Tot morgen!

P.S. De foto’s downloaden lukt me niet. Telkens als ik het probeer stopt het downloadproces. Ik weet niet hoe dat komt. Nou ja, ik zal alles zo beeldend mogelijk vertellen, dan krijgen jullie er ook wel een beeld bij.

Alle begin is moeilijk

Nou, lekker begin! Had ik gisteren mijn ziel en mijn zaligheid in het eerste verhaal gelegd: pats weg! Ik had geen zin om weer helemaal opnieuw te beginnen. Volgens mij kwam het door gedonder met het invoegen van foto’s. Dat doe ik dus nu maar even niet. Dat probeer ik later wel.

Dus gisteren om 8.05 uur vloog ik van Eindhoven naar luchthaven Hippocrates op Kos. (H. Is hier geboren en dat zullen we weten ook!!!) omdat er om die tijd nog geen treinen uit Den Bosch naar Eindhoven reden was Ans zo lief om mij weg te brengen. Het afscheid was heel verdrietig. We zijn dan ook maar zo snel mogelijk ons weegs gegaan :-( Bij het inchecken had ik voor stoel 13(!!!!!) F gekozen en ja hoor de andere twee bleven onbezet ;-) Het was 3 uur vliegen. Vanuit de lucht kon ik prachtig de andere eilanden van de Dodekanesos groep zien. Ik ben benieuwd hoeveel en welke ik de komende weken ga bezoeken. Dodeka betekent in het Grieks 12. Bij aankomst leek het wel of ze enorme hete föhnen op het platform hadden geïnstalleerd, zo heet was de wind. Ik had er voor gezorgd dat ik opgehaald werd en naar mijn hotel werd gebracht. Er stond keurig een mijnheer op mij te wachten. Het was ongeveer een half uur rijden naar mijn hotel Olympia. Midden in de oude stad van Kos. Onderweg kon ik het landschap in mij opnemen. Terwijl de haren bijna van mijn hoofd vlogen (de bolide had geen airco!) zag ik veel overeenkomsten met Spanje: azuurblauwe zee, kale dorre stukken, uitbundige bougeainville, cactussen, oleanders enz. Maar ik zag ook dingen, die je alleen in Griekenland tegenkomt: uiteraard de typische Griekse letters. Het was even puzzelen, maar toen kon ik ze weer lezen. En die schattige ikonostaties langs de kant van de weg. (Kleine kapelletjes, ongeveer 70 cm. hoog met een heiligen beeldje erin en kaarsjes en bloemetjes ervoor.) en natuurlijke flarden van die heerlijke Griekse muziek, die uit de taverna’s klonk, waar we langs scheurden.

‘sMiddags een beetje rondgedwaald. Kos stad is echt een beeldig stadje, prachtig gelegen rondom een cirkelvormige baai. Je breekt er je nek over de archeologische plaatsen. Sommigen worden mooi gerestaureerd, maar het is ondoenlijk om dat met alles te doen. Het zijn er te veel en waarschijnlijk niet allemaal even interessant. Ik sprak met een meisje, die op zo’n “heilige” plek haar honden uitliet. Op mijn vraag of dat wel mocht zuchtte ze:”ach, ze hebben hier drie scherfjes gevonden en noemen ze het meteen een archeologische plaats!!!!”

In 1932 is hier de laatste alles verwoestende aardbeving geweest. Er stond bijna niets meer overeind. Het eiland hoorde toen bij Italië en die zijn de boel weer gaan herbouwen. Heel mooi moet ik zeggen. Wat zo leuk is dat je hier van alles vindt: romeinse villa’s met prachtig overgebleven fresco’s en mozaïek vloeren, een heuse minaret (de moskee is verwoest) een synagoge, een hamam een byzantijnse kerk en dat alles op loopafstand te bekijken.

Na een lekkere cocktail ben ik weer even naar het hotel gegaan, want het was gewoon te heet om door de stad te slenteren.

Ja en toen was het rond 20.00 uur: etenstijd! (Het is hier trouwens een uur later) Maanden geleden had ik al eens bij mijn notities de naam van een restaurantje opgeschreven. Ik weet niet meer hoe ik er aan ben gekomen, maar ik besloot er toch naar op zoek gegaan. Het heet: Nooit op zondag. Gewapend met mijn Google maps kon ik het moeiteloos vinden. Het lag in de oude stad, maar op een plek achter de toeristenfuiken met hun doorsnee eten en schreeuwerige muziek. Het was een droomplek! (Als het goed is hebben jullie de foto’s ervan gezien) Het was even slikken toen ik daar in mijn eentje plaats nam op die typisch krikkemikkige Griekse stoeltjes. Maar, het was zo leuk, want er zat al een echtpaar, die mij langs hadden zien lopen met mijn telefoon in de aanslag. Die vrouw kwam meteen naar mij toe en zei dat zij en haar man op dezelfde manier daar waren gekomen en ze raadde me wat gerechten aan. Nou dat was een leuke binnenkomer natuurlijk. Vlak daarna kwam er naast mijn tafeltje ook een vrouw alleen zitten. Dat was Isabelle. Ze was Griekse met een Nederlandse moeder. Ze vroeg of ik bij haar kwam zitten en zodoende hebben we tijd zitten kletsen. Heel gezellig en heeeeerlijk!

Het is echt ongelooflijk, maar je hebt zo contact met iedereen. Ik babbel maar een end heen!

Wat ik vandaag heb beleefd vertel ik vanavond. Als het allemaal klopt ga ik vanavond naar iets heeel leuks! Wordt vervolgd.

Bedankt voor jullie reacties! Ik vind dat errug leuk!

Op reis met gemengde gevoelens

Hallo allemaal,

Wat kan er in een paar jaar toch veel veranderen: 25 jaar lang gingen Ans en Frans en Jan en ik met z’n vieren op vakantie. Heerlijke vakanties waren dat! Elke keer realiseerden we ons weer hoe uniek dat eigenlijk was! Na het overlijden van Jan zijn Ans en Frans en ik twee jaar op vakantie geweest. Heel anders natuurlijk, maar ook heel fijn.

In januari van dit jaar hadden we het plan opgevat om weer te gaan island hoppen in Griekenland. We kozen voor de eilandengroep de Dodekanesos. Ik had voor ons een vlucht geboekt en drie overnachtingen in Kos stad in een heel leuke Air Bnb aan het strand. Verder hebben we niets geboekt. We gaan gewoon naar de haven om te kijken naar welk eiland er een boot vertrekt. We zouden op 4 september vertrekken.Maar het noodlot sloeg toe. Frans kreeg op 14 april een hartstilstand. Lichamelijk is hij redelijk hersteld, maar door het zuurstoftekort hebben zijn hersenen een enorme opdonder gehad en het is maar de vraag of het ooit nog goed komt. Vooral voor mijn vriendin Ans zijn de afgelopen maanden een regelrechte nachtmerrie. Ze is zo intensief met Frans bezig, dat ze het niet ziet zitten om hem alleen te laten. Dus heb ik de reis voor hen beiden geannuleerd. Ik stond toen voor het dilemma of ik zelf ook moest annuleren. Het feit dat ik jullie nu uitnodig om mijn reis te volgen blijkt wel dat ik heb besloten om alleen te gaan. Helemaal geen leuk vooruitzicht, maar ik ben de afgelopen tijd al over zoveel drempels heengestapt, dat ik nu deze ga nemen! Dus stap ik op 4 september in mijn eentje in het vliegtuig naar Kos.

Ik ga er het beste van maken en zoveel mogelijk genieten van de heerlijke Griekse sfeer! Als jullie het leuk vinden, kunnen jullie mijn reis via dit blog volgen.

Ik meld me weer als ik Griekenland ben.

Groeten van (Ma)rianne

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Marianne