Gisteren om 14.00 uur vertrok de catamaran van Kos naar Leros. Een vaartochtje van ruim drie kwartier. Bij aankomst heb ik meteen een ticket gekocht voor het laatste eiland waar ik op deze reis naartoe wil en dat is Patmos.

Omdat ik even moest wachten voordat het ticketoffice openging waren de taxi’s daarna allemaal verdwenen. Voor mijn hotel Elena moest ik een taxi nemen. Dat werd dus wachten in die hitte. (Ja, ja het is knverminderd heet op mijn reis). Er stond ook een echtpaar te wachten op de taxi. Heel leuke mensen. Ze kwamen uit Venetië. Zij hadden al een taxi gebeld en ze vroegen of ik met hen mee wilde rijden. Nou dat wilde ik wel! Het was ongeveer 6 minuten rijden naar mijn hotel en daar stond Mike al klaar om mijn koffer naar de kamer te brengen, nou ja kamer, het was een compleet appartement met een aparte goed ingerichte keuken, een ruime bad kamer ( met plak douchegordijntje:-( een grote woon/slaapkamer met drie bedden en een groot terras met uitzicht op zee en in de verte het enorme kasteel op een heuvel. Helemaal geweldig! Een beetje getutteld en toen gaan eten in een taverna in de buurt. Het slapen was geen succes: het hotel ligt aan een vrij drukke doorgaande weg, dus er is een flinke geluidsoverlast. Dat stond niet in de folder en het gekke is, dat niemand erover repte bij de reviews. Alle reviews waren lovend, want die Mike was de vriendelijkheid zelve en het appartement super, maar ja, dat was toch wel een minpuntje. Ik heb toen maar alle ramen en deuren dichtgedaan en de airco aangezet. Ik probeer altijd zo lang mogelijk met natuurlijke airco te slapen! Maar ook door de dichte deuren en ramen hoorde je dat verkeer enorm. Ik heb er nog over gedacht om een ander hotel te gaan zoeken, maar daar had ik even geen zin in. De volgende ochtend vroeg Mike hoe ik had geslapen. Nou ik vertelde natuurlijk eerlijk dat dat verkeer een enorm minpunt was van het hotel. Hij had daar nog nooit iemand over horen klagen!!!!!!! Maar ik merkte wel dat hij het zich erg aantrok. Waarom weet ik niet, want hij kan daar ook niks aan doen. Als compensatie wilde hij mij een andere kamer geven op een verdieping hoger. Nou ik zei dat dat niet hoefde, omdat dat natuurlijk niets helpt. Ze hebben geen kamers aan de achterkant. Nou ja, hij stond erop. Dus nu zit ik in een nog groter appartement met 2 complete slaapkamers en nog een soort studeerkamer en een nog veel groter terras met........ evenveel geluidsherrie!

Meteen weer een autootje gehuurd, een Fiat Panda voor€25,00 per dag. Ook op dit eiland zijn de afstanden klein, maar toch te ver om alles te lopen, zeker met die hitte! Bovendien hebben ze hier helemaal nog nooit van stoepen gehoord! Je moet gewoon op die drukke weg lopen!

Leros is een droomeiland! Veel groen, alle huisjes zijn wit en het barst van de kleine baaitjes met de huisjes daar trapsgewijs omheen gebouwd. Meteen al op een droomplekje ontbeten. Ik stuur niet veel foto’s van eetplekjes. Ik word daar zo triest van, als je een zo’n bordje op tafel ziet staan!

Het eiland heeft een roemruchte geschiedenis. Dat ga ik hier niet allemaal opschrijven. Wie er interesse in heeft, kan dat mooi allemaal googelen. Na het ontbijt een beetje rondgereden. Het was soms een hachelijk avontuur om door die smalle straatjes in die dorpjes te rijden. Soms dacht ik dat het echt niet paste, maar dan bleek het gewoon een 2 richtingssteegje te zijn!! Ik had bij god niet geweten hoe dat had gemoeten als ik een tegenligger was tegengekomen. Vooruit kan dan niet, maar achteruit ook niet, want dan zat er al wel weer iemand achter me. Maar ja, het ging goed. Ook zo handig: àls er al richtingaanwijzers langs de weg staan, dan staan ze maar 1 kant. Ik keam steeds van de “verkeerde” kant, dus dan kon ik pas lezen wat er op stond, als ik het bord al voorbij was. Als ik dan moest afslaan, moest ik steeds keren. Nou denken jullie natuurlijk, waarom heeft ze haar GPS niet aan? Maar lieve mensen, het blijkt dat ik over mijn data limiet heen ben en daarom doet de GPS het niet. Tenminste ik denk dat het zo is. Dus ik moet het gewoon weer ouderwets met de kaart en de verkeersborden doen.

Ik ga niet alle leuke baaitjes en dorpjes opnoemen, maar 2 dingen sprongen er toch wel uit vandaag: het kerkje van Sint Isidorus en het kasteel, waar ik nu ook op kijk, terwijl ik op mijn terras zit te typen. Het is nu prachtig verlicht!

Het kerkje ligt op een rots ongeveer 60 meter uit de kust. Er is een soort stenen dam naartoe gemaakt. Bij wat woestere golven kun je dus drijfnat worden. Vandaag was de zee rustig, dus af en toe natte voeten, maar dat was met die warmte geen drama. Het kerkje ligt daar zo schattig. Binnen heeft het de afmeting van een huiskamertje. In al die kerkjes hangt dezelfde sfeer. Dat komt volgens mij vooral door de geur van de kaarsjes, die er altijd branden. Het kerkje en de weg ernaartoe deden mij heel erg denken aan het kerkje uit de film Mamma Mia. Daar was ik 2 jaar geleden op het eiland Skopelos. Alleen dat was een enorme klimpartij om er te komen.

Tegen zonsondergang ben ik naar het kasteel op de heuvel gereden. Wat een prachtige plek zochten ze toch altijd uit voor dat soort gebouwen. Het is gebouwd door de Johannieters. Echt zo’n massief, stoer kasteel met 360 graden uitzicht over het eiland en veel andere eilandjes in de buurt. Langs de weg stonden 6 molens als wachters langs de kant. In een van de kamers van het kasteel was weer een kapelletje ingericht met zo’n “zoen” icoon! Bah wat vind ik dat toch vies, dat iedereen maar op dat glas staat te zoenen!!!

En wie denken jullie wie ik daar tegenkwam? Het Venetiaanse echtpaar! Paola zag dat als een “omen” dat we elkaar voor de tweede keer tegenkwamen! Het was natuurlijk ook wel heel toevallig. Zij houdt een bijzonder dagboek bij: bij iedereen waar ze op reis iets meer contact mee heeft dan normaal, filmt ze en neemt ze een klein interviewtje af (als je dat wilt natuurlijk) Je moet dan denken aan je naam, land van herkomst, reden van je bezoek, dat soort dingen. Hoe komt iemand er op he?

Zij en haar man Alfredo stonden erop dat ik hen in Venetië kom bezoeken. Nou, ik denk dat ik dat t.z.t.wel ga doen!

Tot slot gegeten in het schattige havenplaatsje Aghia Marina. Ik kwam terecht in een taverna met alleen maar Grieken. Tafels met ouderen en ook stelletjes en teeners. Het was leuk om de verschillen met vroeger te observeren: niet al die oudere vrouwen zijn meer in het zwart, jong en oud zijn gekluisterd aan de mobile. Om de haverklap hoor je een ringtone. Het jonge stelletje zat apart van elkaar de hele tijd te bellen. Ja mevrouw/meneer de moderne tijd, zeg dat wel! Het tavernaatje was heeeel oud, maar de ober kwam de bestelling met zijn mobile opnemen, waardoor meteen de keuken kon worden ingelicht. En de drankjes bij de tafels met de oudjes werden geserveerd door een geblondeerde jonge deerne met een ultrakort gerafeld spijkerrokje en een topje, wat niet veel verhulde!

Al met al weer een heel leuke dag!

Het foto’s downloaden gaat af en toe goed. Ik heb geen idee of jullie de foto’s ontvangen.