Vervolg Patmos

Lieve allemaal,

Dit wordt mijn laatste verhaal van deze reis. Ik had vandaag een “busdag”. Het eiland is zo klein, dat het niet de moeite was om een auto te huren. Ik heb een paar baaien bezocht. Eentje wordt aangeprezen als de mooiste baai van de wereld, maar ik zag geen verschil met andere mooie baaien. Het leuke hier is dat er prachtige tamarisken op het strand groeien. Dan heb je heerlijke schaduw als je op het strand zit/ligt.

Vandaag waait het nog al. Ik heb voor het eerst een lange broek aan en een sjaal om. Voor mij in de haven ligt de prachtig verlichte boot, die zo dadelijk naar Piraeus vertrekt. Ik heb net met Alan in een kleine taverna gegeten op een klein strandje. Heel toevallig kwam ik hem vanmiddag weer tegen. Hij was ook op Kalymnos en Leros geweest, maar daar heb ik hem niet gezien. (De scheepstoeter gaat, de boot vertrekt!)

Morgen om 9.00 uur vertrek ik richting Kos. Ik vaar eerst met een locale boot naar het eiland Lipsi ( ongeveer een uur) daar moet ik 4 uur wachten op de catamaran naar Kos. Dan kan ik ook nog even een indruk van Lipsi krijgen. Donderdag vlieg ik van Kos naar Eindhoven.

Aan een veelbewogen reis is een eind gekomen. Ik heb genoten van de heerlijke Griekse sfeer, het schitterende weer, de leuke ontmoetingen. Ik had verdriet, omdat ik Jan, Ans en Frans zo miste. Zo alleen reizen heeft absoluut niet mijn voorkeur, maar als ik dan moet kiezen tussen thuis blijven of op reis gaan, kies ik toch voor het laatste.

Ik wil jullie hartelijk bedanken voor de lieve, meelevende en leuke reacties op mijn verhalen!

Patmos

Gisteren was Mike van het hotel zo lief om mij even naar de haven te brengen. De catamaran vertrok om 12.30 uur. Het was een uurtje varen naar Patmos. Ik vind dat varen heerlijk. Die prachtig blauwe zee en al die grillig gevormde eilanden waar je langs komt. Eerst legden we aan op Lipsi en daarna was Patmos aan de beurt. Na een telefoontje kwam de eigenaar van hotel Australis mij ophalen. Ik heb weer een schattige kamer met een prachtig uitzicht over zee. Voor mijn kamer is een prachtig terras met allemaal bloemen zoals canna’s, bougeainville en heel veel hisbiscussen. Die ben ik vandaag ook veel tegengekomen op het eiland in allerlei kleuren: abrikooskleurig, wit, rose, rood en geel, werkelijk prachtig.

Patmos is voor christenen een belangrijk eiland: de apostel Johannes schijnt hier het laatste boek van het Nieuwe Testament te hebben geschreven, tenminste hij heeft het gedicteerd aan een volgeling. Hij was naar Patmos verbannen in 95 na Chr., dus toen moest de brave borst toch wel rond de 95 jaar geweest zijn. Waarom je iemand dan nog verbant is mij een raadsel. Hij schijnt hier in een grot geleefd te hebben. Die grot heb ik bezocht. Hij ligt heel hoog, dus is het mij ook een een raadsel hoe iemand van 95 daar terecht komt. Maar goed, duizenden pelgrims vanuit de hele wereld komen naar die grot en liggen in katzwijm op de grond om Jo te aanbidden. Nog hoger ligt een enorm klooster, wat er uitziet als een kasteel met kantelen en al. Het klooster, de grot en het dorpje eromheen, Chora, staan op de werelderfgoedlijst van de Unesco. Bij het klooster staan allemaal borden dat je een heilige plaats nadert en dat je dus netjes gekleed moet zijn. Dat er op de binnenplaats van het klooster wel een enorme Cola automaat staat is kennelijk wel toegestaan. Het klooster is inderdaad indrukwekkend. Er is een bibliotheek bij met handgeschreven boeken uit de 6 de eeuw. Heel mooi! Op een gegeven moment begonnen de klokken van het klooster te luiden. Heel hard. Ik keek nog of er een monnik aan de touwen hing, maar nee hoor, het ging helemaal computer gestuurd! Er kwam kennelijk een hotemetoot aan, want het binnenplein vulde zich met popes en nonnen, die er (niet) uitzagen met van die zwarte lappen om hun hele lijf en hoofd. Er kwam een soort sinterklaas binnen, die door iedereen aangeraakt werd. Hijmkreeg een rode mantel om en hij verdween in het kapelletje. Even later schalden de somore stemmen van de popes over het binnenplein en ver daarbuiten. Ik ben een beetje allergisch voor dit soort heldenverering, dus ik maakte dat ik weg kwam. Op naar de heilige grot van Jo. Het was daar heel rustig. De eigenlijke grot stelde niks voor, maar ook daar was weer een heel circis van gemaakt. Met een aangebouwde kerk en zo. In alle kerken is het de gewoonte dat mensen kaarsen opsteken. Die koop je en je zet ze in een soort standaard gevuld met zand. Er zijn goedkope kaarsjes bij, maar ook joekels, die wel €10,00 kosten. Zo gauw als de kopers hun hielen hebben gelicht, komt er een medewerker van die kerk en raust meteen al die kaarsen uit die standaards. Ik heb in het begin ook een keer zo’n kaarsje opgestoken, maar ik bleef bij die standaard zitten en toen er zo’n monnik mijn kaarsje weg wilde halen, krijste ik dat hij er met zijn fikken vanaf moest blijven! Hij schrok zich een ongeluk en.... hij liet mijn kaarsje branden! Patmos is ook weer een prachtig eiland. Ik val in herhaling, omdat het ook hier weer de prachtige grillige kusten zijn, die mij zo bekoren. Samen met de blauwe zee, de witte huisjes en de strakblauwe lucht blijven het droomeilanden.

Rondje Leros 2

Zo, ben net weer in het hotel. Ik zal even zeggen hoe ik er net bij zat: in mijn “eigen” dorp Alinda in een taverna op het strand. De kabbelende zee aan mijn voeten, de heuvel met het prachtig verlichte kasteel aan de overkant van de baa, zacht Grieks gemurmel van de andere gasten, geen buitenlanders behalve ik. Ik ga weer steeds meer Grieks begrijpen. Volgens mij weet ik op dit moment geen enkel Spaans woord meer!!!!!

Vanmorgen ook in Alinda ontbeten. Waar vind je dat nog dat je bij je toast een écht bakje boter krijgt en een écht bakje home made jam en niet van die plastic doosjes waarvan alle jammhetzelfde smaakt!

Daarna naar het volkenkundig museum. Dit is pas het eerste museum wat ik bezoek op deze reis, maar dit eiland heeft ook zo’n roemrucht verleden, dat ik me er toch wel wat meer in wilde verdiepen. Op de eerste plaats vind ik het altijd weer een godswonder dat de Griekse taal behouden is gebleven na 400!!!!!! Jaar overheersing door de Turken! Daarna kwamen de Italianen, toen de Duitsers, toen de Engelsen en toen eindelijk in 1948 kwam Leros weer bij Griekenland, evenals de andere eilanden van de Dodekanesos. De belangrijkste reden waarom Leros zo gewild was bij vreemde mogendheden is de onwaarschijnlijk mooie natuurlijke haven. Leros ligt sowieso heel strategisch, omdat het vlak bij Turkije ligt. Andere eilanden zoals Kos en Nysiros hebben eigenlijk helemaal geen haven. Ze hebben gewoon een kade van beton gemaakt, maar hier is de haven gewoon een sprookje. Het eiland heeft heel diepe inhammen, waardoor er eigenlijk overal natuurlijke havens ontstaan. De mooiste is in Lakki. Deze stad is door de architecten van Mussolini totaal verpest. In zijn megalomane denken heeft hij opdracht gegeven tot een dito stad. Nou, die is er gekomen met heel brede lanen en kolossen van huizen, die wel op bunkers lijken. Volgens mij hadden die architecten te diep in het glaasje gekeken toen ze dit ontwerp maakten. Het eindproduct is afschuwelijk en volkomen sfeerloos in tegenstelling tot de rest van het eiland. De huizen op Leros zijn niet echt mooi te noemen. Het zijn eigenlijk vierkanten blokken. Allemaal met platte daken, maar omdat ze allemaal als het ware op elkaar gestapeld zijn tegen de hellingen op geeft het zo’n pittoresk beeld. Toen Mussolini uiteindelijk de kant van de geallieerden koos heeft Duitsland praktisch heel Leros platgebombadeerd. Dus echt oude gebouwen zijn er niet. Ook was Leros de plek waar de tegenstanders van de junta rond 1967 naartoe werden verbannen. Zo ongeveer 1000 politieke gevangenen zijn een aantal jaren hier geïnterneerd geweest o.a. mikis Theodorakis. Ik weet nog dat ik in die tijd in Athene woonde en dat zijn muziek streng verboden was. Alleen bij mensen thuis werd het nog gedraaid met het geluid heel zacht. Veel mensen uit Leros zijn in het begin naar Caïro vertrokken en later naar de VS. Een aantal heeft daar fortuin gemaakt. Ze hebben hun geboorte eiland niet vergeten en hebben grote donaties gedaan voor het eiland, die iedereen ten goede kwamen.

Morgen vertrek ik naar het laatste eiland van mijn reis:Patmos

Leros

Gisteren om 14.00 uur vertrok de catamaran van Kos naar Leros. Een vaartochtje van ruim drie kwartier. Bij aankomst heb ik meteen een ticket gekocht voor het laatste eiland waar ik op deze reis naartoe wil en dat is Patmos.

Omdat ik even moest wachten voordat het ticketoffice openging waren de taxi’s daarna allemaal verdwenen. Voor mijn hotel Elena moest ik een taxi nemen. Dat werd dus wachten in die hitte. (Ja, ja het is knverminderd heet op mijn reis). Er stond ook een echtpaar te wachten op de taxi. Heel leuke mensen. Ze kwamen uit Venetië. Zij hadden al een taxi gebeld en ze vroegen of ik met hen mee wilde rijden. Nou dat wilde ik wel! Het was ongeveer 6 minuten rijden naar mijn hotel en daar stond Mike al klaar om mijn koffer naar de kamer te brengen, nou ja kamer, het was een compleet appartement met een aparte goed ingerichte keuken, een ruime bad kamer ( met plak douchegordijntje:-( een grote woon/slaapkamer met drie bedden en een groot terras met uitzicht op zee en in de verte het enorme kasteel op een heuvel. Helemaal geweldig! Een beetje getutteld en toen gaan eten in een taverna in de buurt. Het slapen was geen succes: het hotel ligt aan een vrij drukke doorgaande weg, dus er is een flinke geluidsoverlast. Dat stond niet in de folder en het gekke is, dat niemand erover repte bij de reviews. Alle reviews waren lovend, want die Mike was de vriendelijkheid zelve en het appartement super, maar ja, dat was toch wel een minpuntje. Ik heb toen maar alle ramen en deuren dichtgedaan en de airco aangezet. Ik probeer altijd zo lang mogelijk met natuurlijke airco te slapen! Maar ook door de dichte deuren en ramen hoorde je dat verkeer enorm. Ik heb er nog over gedacht om een ander hotel te gaan zoeken, maar daar had ik even geen zin in. De volgende ochtend vroeg Mike hoe ik had geslapen. Nou ik vertelde natuurlijk eerlijk dat dat verkeer een enorm minpunt was van het hotel. Hij had daar nog nooit iemand over horen klagen!!!!!!! Maar ik merkte wel dat hij het zich erg aantrok. Waarom weet ik niet, want hij kan daar ook niks aan doen. Als compensatie wilde hij mij een andere kamer geven op een verdieping hoger. Nou ik zei dat dat niet hoefde, omdat dat natuurlijk niets helpt. Ze hebben geen kamers aan de achterkant. Nou ja, hij stond erop. Dus nu zit ik in een nog groter appartement met 2 complete slaapkamers en nog een soort studeerkamer en een nog veel groter terras met........ evenveel geluidsherrie!

Meteen weer een autootje gehuurd, een Fiat Panda voor€25,00 per dag. Ook op dit eiland zijn de afstanden klein, maar toch te ver om alles te lopen, zeker met die hitte! Bovendien hebben ze hier helemaal nog nooit van stoepen gehoord! Je moet gewoon op die drukke weg lopen!

Leros is een droomeiland! Veel groen, alle huisjes zijn wit en het barst van de kleine baaitjes met de huisjes daar trapsgewijs omheen gebouwd. Meteen al op een droomplekje ontbeten. Ik stuur niet veel foto’s van eetplekjes. Ik word daar zo triest van, als je een zo’n bordje op tafel ziet staan!

Het eiland heeft een roemruchte geschiedenis. Dat ga ik hier niet allemaal opschrijven. Wie er interesse in heeft, kan dat mooi allemaal googelen. Na het ontbijt een beetje rondgereden. Het was soms een hachelijk avontuur om door die smalle straatjes in die dorpjes te rijden. Soms dacht ik dat het echt niet paste, maar dan bleek het gewoon een 2 richtingssteegje te zijn!! Ik had bij god niet geweten hoe dat had gemoeten als ik een tegenligger was tegengekomen. Vooruit kan dan niet, maar achteruit ook niet, want dan zat er al wel weer iemand achter me. Maar ja, het ging goed. Ook zo handig: àls er al richtingaanwijzers langs de weg staan, dan staan ze maar 1 kant. Ik keam steeds van de “verkeerde” kant, dus dan kon ik pas lezen wat er op stond, als ik het bord al voorbij was. Als ik dan moest afslaan, moest ik steeds keren. Nou denken jullie natuurlijk, waarom heeft ze haar GPS niet aan? Maar lieve mensen, het blijkt dat ik over mijn data limiet heen ben en daarom doet de GPS het niet. Tenminste ik denk dat het zo is. Dus ik moet het gewoon weer ouderwets met de kaart en de verkeersborden doen.

Ik ga niet alle leuke baaitjes en dorpjes opnoemen, maar 2 dingen sprongen er toch wel uit vandaag: het kerkje van Sint Isidorus en het kasteel, waar ik nu ook op kijk, terwijl ik op mijn terras zit te typen. Het is nu prachtig verlicht!

Het kerkje ligt op een rots ongeveer 60 meter uit de kust. Er is een soort stenen dam naartoe gemaakt. Bij wat woestere golven kun je dus drijfnat worden. Vandaag was de zee rustig, dus af en toe natte voeten, maar dat was met die warmte geen drama. Het kerkje ligt daar zo schattig. Binnen heeft het de afmeting van een huiskamertje. In al die kerkjes hangt dezelfde sfeer. Dat komt volgens mij vooral door de geur van de kaarsjes, die er altijd branden. Het kerkje en de weg ernaartoe deden mij heel erg denken aan het kerkje uit de film Mamma Mia. Daar was ik 2 jaar geleden op het eiland Skopelos. Alleen dat was een enorme klimpartij om er te komen.

Tegen zonsondergang ben ik naar het kasteel op de heuvel gereden. Wat een prachtige plek zochten ze toch altijd uit voor dat soort gebouwen. Het is gebouwd door de Johannieters. Echt zo’n massief, stoer kasteel met 360 graden uitzicht over het eiland en veel andere eilandjes in de buurt. Langs de weg stonden 6 molens als wachters langs de kant. In een van de kamers van het kasteel was weer een kapelletje ingericht met zo’n “zoen” icoon! Bah wat vind ik dat toch vies, dat iedereen maar op dat glas staat te zoenen!!!

En wie denken jullie wie ik daar tegenkwam? Het Venetiaanse echtpaar! Paola zag dat als een “omen” dat we elkaar voor de tweede keer tegenkwamen! Het was natuurlijk ook wel heel toevallig. Zij houdt een bijzonder dagboek bij: bij iedereen waar ze op reis iets meer contact mee heeft dan normaal, filmt ze en neemt ze een klein interviewtje af (als je dat wilt natuurlijk) Je moet dan denken aan je naam, land van herkomst, reden van je bezoek, dat soort dingen. Hoe komt iemand er op he?

Zij en haar man Alfredo stonden erop dat ik hen in Venetië kom bezoeken. Nou, ik denk dat ik dat t.z.t.wel ga doen!

Tot slot gegeten in het schattige havenplaatsje Aghia Marina. Ik kwam terecht in een taverna met alleen maar Grieken. Tafels met ouderen en ook stelletjes en teeners. Het was leuk om de verschillen met vroeger te observeren: niet al die oudere vrouwen zijn meer in het zwart, jong en oud zijn gekluisterd aan de mobile. Om de haverklap hoor je een ringtone. Het jonge stelletje zat apart van elkaar de hele tijd te bellen. Ja mevrouw/meneer de moderne tijd, zeg dat wel! Het tavernaatje was heeeel oud, maar de ober kwam de bestelling met zijn mobile opnemen, waardoor meteen de keuken kon worden ingelicht. En de drankjes bij de tafels met de oudjes werden geserveerd door een geblondeerde jonge deerne met een ultrakort gerafeld spijkerrokje en een topje, wat niet veel verhulde!

Al met al weer een heel leuke dag!

Het foto’s downloaden gaat af en toe goed. Ik heb geen idee of jullie de foto’s ontvangen.

Relaxdag

Vandaag een kort verslagje. Ik vond het tijd voor een rustdag. Ik heb zoveel gedaan in de afgelopen week! Ik ben vanmorgen alleen even naar de haven gelopen om te kijken welke boten er morgen vertrekken. Ik heb gekozen om naar het eiland Leros te varen. Dat is ongeveer 3 kwartier varen met de catamaran. Verder een beetje getutteld. Het is heerlijk weer, dus was ik de hele dag buiten. Vanavond met Georgia gegeten. Die vrouw had ik op Nysiros ontmoet. Heerlijk pizza aan de haven gegeten. Nu zit ik op mijn terras. Overal waar ik kijk pinkelen de lichtjes en flarden Griekse muziek dwarrelen hier naar boven. Ik ben alweer ruim een week onderweg. Het lijkt veel langer, omdat ik steeds van plek wissel, denk ik. In het begin vond ik het heel moeilijk in mijn eentje, maar ik kan steeds beter mijn draai vinden. Dat komt ook omdat Griekenland toch wel mijn favoriete land in Europa is. Ik ga er niet wonen, omdat het hier ‘swinters kouder is dan in Spanje.

Hartelijke groeten allemaal en tot ziens op Leros!

Rondje Kalymnos

Vanochtend op pad gegaan met de Suzuki Alto. Ook hier is er eigenlijk maar 1 hoofdweg, die over het hele eiland gaat, met veel aftakkingen naar kleine baaitjes. Die staan niet allemaal op de kaart, daarom des te leuker om te kijken waar je uitkomt! Soms een beetje “bumpy”, maar rustigjes aan lukt het wel. De alomtegenwoordige zee met al die prachtige kleuren blauw, blijf ik betoverend vinden. Het eiland doet woest en ruig aan met zijn kale, steile heuvels tot ongeveer 500 meter hoogte. Die steile wanden zijn erg in trek bij klimmer. Het eiland heeft een grillige vorm. Het doet mij denken aan een oliebol waar na het bakken van die deeguitsteeksels zitten. Het was wel grappig, want ik ontmoette Evelien in een tavernaatje en ik vroeg haar waar de vorm van het eiland haar aan deed denken en zei kwam ook met die oliebol! Ik heb samen met haar gelunched en toen vertrok ik naar een piepklein eilandje, Telendos. Er varen kleine bootjes naartoe in ongeveer 8 minuten. Ooit zat het vast aan de rest van Kalymnos, maar door een enorme aardbeving is het dus nu een eilandje. Er zijn geen wegen, er zijn 2 taverna’s, 1 hotelletje en een kerkje, verder niks. Maar het was zooo leuk om daar even te zijn. Zo’n aparte sfeer zo zonder brommers, scooters en auto’s! Onderweg was het ook heel rustig. Ik reed inderdaad 2x door een groene vallei. Daar groeiden allerlei groenten en er stonden veel fruitbomen zoals granaatappelbomen en veel druiven. Evenals Kos heeft dit eiland zijn eigen wijn. Af en toe kom je een huurscooter of huurauto tegen. Ik kwam ook nog bij een echt fjord! Dat verwacht je toch niet in Griekenland, maar het was er echt eentje met van die steile wanden! Tegen 19.00 uur was ik weer in Pothia, de hoofdstad van Kalymnos. Daar is het een compleet gekkenhuis. Het verkeer perst zich door die smalle straatjes. Je moet bedenken, dat bijna alles hier per boot naartoe gebracht moet worden, dus als de schepen aanleggen is het een drukte van belang met het uitladen van alle spullen. Alles wordt in van die kleine driewiel autootjes gepropt of gewoon op de scooter geladen. Vroeger ging dat allemaal met ezeltjes, maar ja, ook hier staat de tijd niet stil. Vroeger zaten de mannen in het kafenion met hun kombaloi te spelen en nu turen ze op hun tablet of smartphone. Er is 1 school op het eiland. Vanaf kleuter tot middelbare school kunnen de jongeren hier onderwijs krijgen. Vanaf het hele eiland worden ze daar elke dag naartoe vervoerd. Voor verdere studie moeten ze naar Thessaloniki of Athene.

Het was een lekker relaxed dagje!

Tot morgen!

Kalymnos

Zo, daar ben ik weer! Ik zit nu te schrijven op het terrasje van mijn schattige hotelletje Panorama. Voor mij is die naam heel vertrouwd, omdat ik in die wijk in Spanje woon! Ik kijk uit over de verlichte huisjes aan de overkant en op de dito bootjes in de haven. Ik moest gisteren dus even terugkeren van Nysiros naar Kos, omdat ik vanaf Nysiros niet naar Kalymnos kon varen. Nou dat was geen straf hoor. Kos is ook heel leuk. Alleen wil ik het even met je jullie hebben over de stoepen hier!!! Normaal gesproken ga je er toch vanuit dat een stoep bedoeld is voor voetgangers ( al of niet een koffer met zich mee zeulend), mensen in een rolstoel of ouders met kinderwagens om zich veilig over straat te kunnen bewegen! Nou niet op de Griekse eilanden! Overal vind je hier obstakels op de stoepen zoals daar zijn: reclameborden, plantenbakken, lantaarnpalen, electriciteitspalen, tafeltjes van terrassen, autos, brommers,scooters half op de stoep geparkeerd! en bomen.... heeeel veeel bomen!!! (Je moet toch echt doorgeleerd hebben om bomen midden op een stoep te planten!!!!!!!!!) Nou ja, half slalommend kwam ik dus in het Paradise hotel. Niks paradijselijks aan, maar redelijk dicht bij de haven en een prima bed, dus wat wil een mens nog meer! Ik vroeg aan de receptioniste hoe ver het ongeveer lopen was naar de haven, die op mijn e ticket stond. Nou ze bezwoer me dat de boot daar helemaal niet vandaan vertrok, maar bij een andere haven. Dat was veranderd sinds de aardbeving van vorig jaar, zei ze. Oh jee, toen had ik een probleem. Ik kon bijna niet geloven dat het fout op de ticket stond. In zo’n geval zit er maar één ding op: zelf checken! Ik ging naar de haven, die de receptioniste had gezegd, maar dat kantoortje was dicht. Dat zou vanmorgen om 9.00 uur open gaan. Ik vond het ook al zo vreemd dat deze overtocht ongeveer 3 maal zo duur was als de andere overtochten, terwijl de af te leggen afstand korter was! €22,00 i.p.v. €8,00! Nou ja, mijn boot of moet ik schippen zeggen? vertrok om 11.00 uur. Ik lag om 9.00 uur voor het kantoortje. Mocht het eventueel toch de verkeerde haven zijn, dan had ik tijd genoeg om daar nog naartoe te lopen. Maar geen mens te zien om 9.00 uur! Ik kreeg een klein beetje hartkloppingen. Om 09.30 uur kwam er een meisje, die het kantoortje opendeed. Ik vloog er naartoe, maar nee, dat was niet de bedoeling! Ze moest eerst nog met Glassex het loketje schoonmaken. Daarna mocht ik bij het frisse loketje mijn echte ticket in ontvangst nemen. Het was dus inderdaad de goede haven! Wat was ik blij, dat ik er over was begonnen bij die receptioniste over was begonnen, anders had ik bij de totaal verkeerde haven gestaan!!! Ook mijn vraag over de veel duurdere tickets werd opgelost: ik had een ticket geboekt voor een snelle catamaran! Ik had daar tijdens het boeken geen idee van, want ze toonden geen andere opties. Ik zit helemaal niet te wachten op snel vervoer. Ik heb tijd zat! De catamaran kwam keurig om 11.00 uur aan racen. Hij was zo groot, dat ik de mensen, die instapten niet meer terug zag. Deze catamaran gaat als een soort bus naar verschillende eilanden van de Dodekanesos. Na 3 kwartier zette ik voet aan wal op Kalymnos in de hoofdstad Pothia. Dit was weer zo leuk om aan te komen: in tegenstelling tot Kos is Kalymnos gevouwd als een amfitheater tegen de heuvels op. De heuvels zijn erg kaal. Er schijnen 2 groene valleien te zijn. Die ga ik morgen bekijken met mijn huurautootje. Het seizoen is hier afgelopen. Dat is duidelijk te merken aan alle lege taverna’s die tevergeefs op klanten wachten. Kalymnos is bekend om twee dingen: het is een paradijs voor klimmers. Er zijn hier heel steile wanden, die voor hen een uitdaging vormen. En......... de sponzen! Kalymnos was economisch totaal afhankelijk van de sponsduikers. In het begin gingen die mensen zonder enige bescherming naar grote diepte om de sponzen te snijden. Om diepte te krijgen hadden ze een enorme steen in hun handen. Veel duikers zijn om het leven gekomen of hebben de caissonziekte opgelopen. Die arme mensen lopen nu langs de terrassen te bedelen of zakjes oregano of thijm te verkopen. Ze zijn 50, maar lijken wel 70! Later kwamen er speciale pakken. Natuurlijk raakten de sponzen bij Kalymnos op en moesten ze steeds verder de Middellandse Zee op om nog aan sponzen te komen. In de jaren 80 brak er een ziekte uit, waardoor alle sponzen werden vernietigd. ( een sponzenverkoper zei dat het te maken had met Tsjernobyl) Kalymnos was zijn bron van inkomsten kwijt! Tel daar nog bij op de ontwikkeling van “nep” sponzen en je begrijpt dat het over en uit was. Het toerisme is nu de belangrijkste bron van inkomsten. Sinds 10 jaar is er ook een vliegveld. Toch komen de sponzen nu weer terug en er is weer een aantal duikers, die weer sponzen gaan snijden! Nou best een educatief praatje toch?

Morgen vertel ik jullie over mijn rondrit over het eiland!

Dansen in de vulkaan!

Vanochtend werd mijn Fiat Panda keurig om 10.00 uur bij mijn hotel afgeleverd. Vandaag was het “vulkanendag”! Maar zoals ik al vertelde in het vorige verhaal wilde ik daar niet tegelijk zijn met al die hordes. Er viel genoeg te zien op het eiland. De grootste afstand die ik moest afleggen was 14 kilometer, maar dat waren geen Hollandse kilometers, alleen maar haarspeldbochten en afgronden. Heerlijk om over zo’n weg te scheuren. De zee had alle kleuren blauw en de lucht was strakblauw! Een fantastisch gezicht vanaf hoog. Ik kwam af en toe een huurauto tegen en wat schapen, geiten, koeien en een wild zwijn. nysiros is echt een vulkaaneiland: het heeft de bekende conische vorm en overal ligt lavasteen. Van de grote brokken hebben ze in het verleden muurtjes gebouwd om een soort terrassen te vormen, waar ze wat op konden verbouwen. De stenen hebben de prachtigste kleuren en lijken nonchalant op elkaar gestapeld, er zit helemaal geen cement tussen. Heel hoog lag een beeldig dorpje, waar ik zalige koffie heb gedronken. Ik ontmoette daar Alan, een Schotse man. Die van plan was om van zo hoog naar beneden de krater in te lopen. Het was vandaag bloedheet, dus hij liever dan ik. Ik vertelde dat ik rond 17.00 uur naar de krater zou gaan en dat hij, als hij wilde, met mij terug zou kunnen rijden. We gingen ieder ons weegs. Ik heb genoten van de prachtige tocht! Heerlijk om zo lekker vrij te rijden waar ik maar wilde. Ik heb gelunched in een piepklein vissersplaatsje. Oh wat houd ik toch van dat sfeertje. Dat niet de toeristen, maar de plaatselijke bevolking de meerderheid heeft. Iets verderop lagen een paar mooie zeiljachten. Op 1 boot stond Bleiswijk en voerde de Nederlandse vlag. Ik ben er even naartoe gelopen en heb een praatje gemaakt met het Nederlandse echtpaar. Ik mocht aan boord komen en we hebben even gezellig koffie gedronken. Zoooo leuk! Toen werd het tijd voor de vulkaan. Ik had hem al een paar keer van grote hoogte gezien, maar nu daalde ik af naar een van de vijf werkende kraters. Hoe dichterbij ik kwam hoe sterker de zwavellucht werd. De auto moest op de parkeerplaats en geloof het of niet, maar ik was op dat moment de enige bezoeker!!!! Helemaal geweldig. Je kon over de bodem van de krater lopen. Uit de wanden kwam constant gloeiende zwaveldampen. En uit sommige gaten spoot bloedheet gas. Je kon echt je hand er niet voor houden, zo heet was het. Mogisch toch om je te realiseren dat dat proces al duizenden jaren onverminderd zo doorgaat! Het was natuurlijk lang geen Yellowstone, maar voor Europa best uniek! Ik nu nog steeds die rotte eieren geur in mijn neus. Als je zo hoog rijdt is duidelijk te zien dat al die eilanden ooit aan elkaar zaten, maar door een enorme uitbarsting uit elkaar zijn gespat. Het is trouwens een enorm aardbevingsgevoelig gebied. Verleden jaar was er nog een flinke aardbeving op Kos. Je kon dat zien, omdat de hele boulevard was gebroken. Tussen de twee delen van de boulevard is een hoogteverschil ontstaan van wel 20 cm. Met gapende gaten ertussen. Dat kost een godsvermogen om dat weer te repareren. Ze hebben het een beetje opgelapt met planken en zo. Geen fraai gezicht, maar ja, dat is gewoon niet te doen. Alan heb ik niet meer gezien.

Die Griekse eiland vind ik denk ik toch wel de sfeervolste plekken van alles wat ik heb gezien. Vooral de kleinere. Daar is niks spectaculairs aan, alleen maar dat sfeertje, heeeerlijk! Er is wel het nodige veranderd sinds de vorige eeuw toen ik daar met mijn vriendinnen rondtrok: veel minder verkreukelde vrouwtjes in het zwart, zonder tanden; de ezeltjes zijn grotendeels verdwenen en hebben plaatsgemaakt voor allerlei gemotoriseerde bestelwagentjes. Er zijn brommers, scooters. Niet leuk voor de serene sfeer, maar ja, die mensen willen ook vooruit. Gebruikten ze nou maar elektrische vervoermiddelen, maar die ben ik niet tegengekomen. Wat gebleven is dat zijn de douchegordijntjes, die na 10 seconden meteen aan je kont gaan plakken, als je onder de douche staat, waardoor al het water linea recta de badkamer blank zet. Ook het ophangsysteem van de douchekop blijft behelpen. Altijd is die haak lam, waardoor het water overal heen spuit, behalve naar je lijf! In duurdere hotels zal dat ongetwijfeld wel beter zijn, maar ja, daar kom ik niet.

Ik was van plan om van dit eiland naar Kalymnos te gaan, maar dat gaat mooi niet door. Ik moet morgen eerst weer terug naar Kos en daarvandaan kan ik maandag vertrekken naar Kalymnos. Vanochtend bij het ontbijt ontmoette ik Georgia. Zij komt van Kalymnos en woont nu in Athene. Ik mocht bij haar logeren, maar dat doe ik niet. Mijn vrijheid is mij lief. Ik ga wel woensdag met haar eten. Leuk he?

Nou, jullie zijn weer helemaal bij. Ik ga nu weer met de foto’s prutten. Ik heb ook een video van die stoom. Ik hoop dat het lukt! Ik meld me weer maandagavond als ik op Kalymnos zit.