Zo, ben net weer in het hotel. Ik zal even zeggen hoe ik er net bij zat: in mijn “eigen” dorp Alinda in een taverna op het strand. De kabbelende zee aan mijn voeten, de heuvel met het prachtig verlichte kasteel aan de overkant van de baa, zacht Grieks gemurmel van de andere gasten, geen buitenlanders behalve ik. Ik ga weer steeds meer Grieks begrijpen. Volgens mij weet ik op dit moment geen enkel Spaans woord meer!!!!!

Vanmorgen ook in Alinda ontbeten. Waar vind je dat nog dat je bij je toast een écht bakje boter krijgt en een écht bakje home made jam en niet van die plastic doosjes waarvan alle jammhetzelfde smaakt!

Daarna naar het volkenkundig museum. Dit is pas het eerste museum wat ik bezoek op deze reis, maar dit eiland heeft ook zo’n roemrucht verleden, dat ik me er toch wel wat meer in wilde verdiepen. Op de eerste plaats vind ik het altijd weer een godswonder dat de Griekse taal behouden is gebleven na 400!!!!!! Jaar overheersing door de Turken! Daarna kwamen de Italianen, toen de Duitsers, toen de Engelsen en toen eindelijk in 1948 kwam Leros weer bij Griekenland, evenals de andere eilanden van de Dodekanesos. De belangrijkste reden waarom Leros zo gewild was bij vreemde mogendheden is de onwaarschijnlijk mooie natuurlijke haven. Leros ligt sowieso heel strategisch, omdat het vlak bij Turkije ligt. Andere eilanden zoals Kos en Nysiros hebben eigenlijk helemaal geen haven. Ze hebben gewoon een kade van beton gemaakt, maar hier is de haven gewoon een sprookje. Het eiland heeft heel diepe inhammen, waardoor er eigenlijk overal natuurlijke havens ontstaan. De mooiste is in Lakki. Deze stad is door de architecten van Mussolini totaal verpest. In zijn megalomane denken heeft hij opdracht gegeven tot een dito stad. Nou, die is er gekomen met heel brede lanen en kolossen van huizen, die wel op bunkers lijken. Volgens mij hadden die architecten te diep in het glaasje gekeken toen ze dit ontwerp maakten. Het eindproduct is afschuwelijk en volkomen sfeerloos in tegenstelling tot de rest van het eiland. De huizen op Leros zijn niet echt mooi te noemen. Het zijn eigenlijk vierkanten blokken. Allemaal met platte daken, maar omdat ze allemaal als het ware op elkaar gestapeld zijn tegen de hellingen op geeft het zo’n pittoresk beeld. Toen Mussolini uiteindelijk de kant van de geallieerden koos heeft Duitsland praktisch heel Leros platgebombadeerd. Dus echt oude gebouwen zijn er niet. Ook was Leros de plek waar de tegenstanders van de junta rond 1967 naartoe werden verbannen. Zo ongeveer 1000 politieke gevangenen zijn een aantal jaren hier geïnterneerd geweest o.a. mikis Theodorakis. Ik weet nog dat ik in die tijd in Athene woonde en dat zijn muziek streng verboden was. Alleen bij mensen thuis werd het nog gedraaid met het geluid heel zacht. Veel mensen uit Leros zijn in het begin naar Caïro vertrokken en later naar de VS. Een aantal heeft daar fortuin gemaakt. Ze hebben hun geboorte eiland niet vergeten en hebben grote donaties gedaan voor het eiland, die iedereen ten goede kwamen.

Morgen vertrek ik naar het laatste eiland van mijn reis:Patmos